Blog
Corona raakt iedereen. Zorg- en IC-medewerkers, ondernemers, contactberoepen, gezinnen, ZZP’ers, studenten.
De coronacrisis lijkt de groep Young Professionals minder te raken. Ze behoren tenslotte niet tot de risicogroep, hebben geen jonge kinderen die veel thuis zijn, zijn hoogopgeleid, energiek en hebben een overzichtelijk eigen leven zonder al te grote verantwoordelijkheden.
Coaching, intervisie en mediation doe je offline. Telefoons uit!
Dat was de heersende opinie. En als daar al discussie over was, dan won offline meestal alsnog. Dat oordeel werd erg bepaald door mogelijkheden, gewoontes en onbekendheid of onhandigheid. Zoveel wordt duidelijk nu alles anders is. De kennismaking met alle online mogelijkheden is niet meer vrijblijvend, maar een noodzaak. Je moet nu wel over die drempel! En dan blijkt dat online óók werkt.
Die keuze lijkt simpel: onderstaand plaatje lijkt het antwoord meteen te geven . Zouden we niet allemaal mindful moeten willen leven? Lekker rustig. Geen last meer van gedoe in ons hoofd of lastige emoties.
Mindful leven is immers een prachtige manier om je gemoedsrust te vinden in heftige tijden én het schept daarmee ruimte in je hoofd, lijf en leven om je te richten op de dingen die er voor jou toe doen.
De bewijzen stapelen zich op: we kunnen geen 10 dingen tegelijk doen. En ook geen 2. Gewoon één ding, dat is het. Als het er meer worden, doen we ze om de beurt en schakelen we zo snel tussen die taken dat het lijkt of we ze tegelijkertijd doen. Dat schakelen tussen verschillende zaken die bewust aandacht vragen kost veel tijd en energie en is daardoor heel inefficiënt.
Ooit wel eens een perfect mens ontmoet? En beviel het?
Wel eens iets niet op tijd af gehad? Niet kunnen opschieten met je baas? Te weinig tijd besteed aan je vrienden? Iets kant en klaars gekocht en niet zelf gekookt? Uit je slof geschoten? Je administratie niet op orde? Te moe om met je partner een moeilijk gesprek te voeren?
TEDx is bij uitstek een plaats van verhalenvertellers.
Bekijk dit filmpje.
Wat maakt dit verhaal krachtig? Dat het persoonlijk is, dat je je er iets bij kan voorstellen, dat je kan voelen wat de verteller voelt en dat er een kop en een staart of conclusie aan zit in de vorm van een betekenis.
Een mens is een bijzondere combinatie van individualisme en tegelijkertijd een gerichtheid op anderen. Het zijn twee kanten van de menselijke medaille. Focussen op de ene kant en de andere negeren geeft onverwachte effecten.
Executive coaching is een nieuwe loot aan het coachfirmament.
Ontwikkeling vraagt reflectie en reflectie vraagt tijd en wrijving of vragen. Executives hebben weinig tijd en weinig wrijving. Aan de top wrijft het minder en er zijn weinig mensen om je heen die je dwingen om stil te staan bij zaken als je persoonlijke effectiviteit, drijfveren etc.
We werken steeds langer door. Is dat erg? Kunnen ouderen dat wel aan?
Tijd om je eigen beeld daarover eens te toetsen.
Een quizje: welke stellingen zijn juist?
eggen wat je doet en kan. Generalist klinkt als oppervlakkig.
Dat was het grootste probleem toen ik de teksten voor mijn website aan het herschrijven was: hoe schrijf je op dat je coach bent op vele thema’s.
Dat ontspanning nodig is, is een open deur. Dat we nu overal verbonden kunnen zijn met ons werk en anderen, ook. De combinatie is lastig…
Je kan er zelf veel aan doen:
Draag je werk over en maak daar afspraken over.
Zorg er voor dat anderen bij je afwezigheid kunnen vinden wat ze nodig hebben.
Je laadt alle zaken waar je zelf niet mee uit de voeten kunt in een virtuele vorm op een bok en stuurt hem de woestijn in: probleem opgelost….
Psychologie is dan wel dan wel een recente wetenschap maar dat betekent niet dat er daarvoor geen psychologische inzichten bestonden. In het Oude Testament wordt er al over gesproken.
Hoe simpel zou het zijn als we alles op dezelfde manier bekeken. Heerlijk om elkaar zo goed te begrijpen en aan een half woord genoeg te hebben. Dat zou alleen ook betekenen dat er niets is dat ons uit onze comfortzone haalt. En dat er dus geen ontwikkeling mogelijk is.
Gelukkig zijn we verschillend en zijn we heel goed in staat hetzelfde geheel anders te zien. Dat leidt tot nieuwe zienswijzen en ontwikkeling. Paradigma shifts vormen de basis van grote veranderingen.
Buiten in de natuur lopen maakt ontspannen, flexibel, openhartig en ontvankelijk. De beweging van je lijf heeft een meer bewegelijke geest tot gevolg en het feit dat je naast elkaar loopt en niet tegenover elkaar zit maakt een gesprek makkelijker. Leve het Heilooër bos! Ik woon er naast en het is een mooie plek voor een wandelgesprek.
Soms gaat het bewegen niet meer. Dan moet je wel stilstaan bij waar je naar toe op weg bent. Hoe mooi zou het zijn als je het zover niet laat komen en af en toe je weg herijkt; op zoek gaat naar wat belangrijk voor je is en of dat wel een plek heeft in je (werkende) leven. De reparatie voor de pech. Bijstellen voor de schipbreuk. Een APK-momentje.
Iedere afspraak die niet wordt nagekomen is een deukje in ons vertrouwen en een bouwsteen van een conflict.
Iedere verwachting die niet uitkomt is een deuk in ons vertrouwen en de basis van een conflict.
Er is een conflict. Het vertrouwen is weg. Wat kan de mediator?
Gedrag dat wordt beloond wordt versterkt want een beloning maakt herhaling van het beloonde gedrag waarschijnlijker.
Beloningen zijn altijd en overal, groot en klein. Van de glimlach van je collega als je jouw deel van het werk op tijd af hebt, tot het leuke project wat je kreeg omdat je zo hard hebt gewerkt.
Ben je succesvol als team of professional? Dan heb je een hele voorraad strategieën en gewoonten ontwikkeld die je zitten als een warme jas. Je bent aan ze gehecht en horen bij je. Je denkt er niet over na. Het werkt gewoon.
Tot het niet meer werkt.
Hoe krijg je een onderwerp op tafel? Zet het op de agenda!
Gaat het echter over minder eenduidige zaken zoals samenwerking, stijl, passies en rollen dan is de vraag vaak: hoe dan?
Vaak ontbreken de gemeenschappelijke taal en concepten om een gesprek daarover op gang te brengen.
Tip: doe eens een testje!
Er zijn grappen genoeg over onwillige medewerkers en onmachtig management en leiders.
Dit is makkelijk scoren in deze wereld waarin we onze eigen leider moeten zijn. Of in ieder geval moeten worden middels (team)coaching, intervisie, reflectie etc.. Een paradox volgens Sigmund. Want hoe leid je jezelf in een organisatie waarin je wordt geleid?
Het fenomeen is al lang bekend: wij passen ons gedrag aan aan wat we zien in onze omgeving. Dit filmpje is dan ook duidelijk al wat ouder.
In de psychologie heet dit shaping. We doen het onbewust, met dank aan onze spiegelneuronen: voorbeeld doet volgen!
Sms, e-mail, skype, whatsapp, twitter; de manieren waarop we contact met elkaar kunnen leggen breiden zich steeds meer uit. Ook de advies en coachwereld maakt steeds meer gebruik van digitale hulpmiddelen. Al een tijdje ben ik op zoek naar mogelijkheden voor coaching en intervisie met vooral bij de laatste het grote voordeel dat je niet allemaal naar een plek in het land hoeft maar gewoon kan deelnemen daar waar je laptop staat.
Ook jouw leidinggevende heeft leiding nodig en niet alleen van zijn/haar manager. Je leidinggevende ziet maar een klein deel van wat je doet en wat voor jou belangrijk is. Zaak om hem / haar op de hoogte te houden, te betrekken in je werkzaamheden en duidelijk te maken wat je van je manager nodig hebt.
Maar of dit de manier is?
Vertrouwen is een stevige basis en een kwetsbaar goed.
Vertrouwen ligt onder elke samenwerking. Je moet er van uit kunnen gaan dat wat je geeft door de ander wordt gewaardeerd en dat je er iets waardevols voor terug krijgt. Zonder basisvertrouwen geen investering. En als de balans tussen geven en nemen verstoord raakt, eindigt de samenwerking.
Hard werken is op zich zelf geen oorzaak van burn-out. Als je hart werkt met plezier en daar energie uit haalt, kun je veel aan, geniet je ervan.
“Ik werk heel hard, ik vind het heerlijk. Ik haal er ongelooflijk veel bevrediging uit. Daarnaast doe ik nog een opleiding en heb ik een gezin en loop graag hard. Ik heb gewoon heel veel energie en krijg energie van alles wat ik nu doe. Mijn collega’s begrijpen dat niet, ze denken dat ik op weg ben om burn-out te raken.”
Dan gaat het niet meer. Wat dan? Na de ziekmelding, de ARBO-arts, arbeidsdeskundige, P&O en een periode thuis volgt de re-integratie. Weer voorzichtig beginnen op therapeutische basis en in de loop van de tijd het aantal uren uitbreiden tot je er weer helemaal bent. Dat is niet makkelijk en vraagt een bijdrage van ieder.
Focus helpt om je doel te bereiken. Bij de start van iedere opdracht is niet alleen het onderzoeken van wat er echt aan de hand maar ook het benoemen van het concrete resultaat een hulpmiddel om met elkaar daar uit te komen waar je uit wilt komen.
Dat aan focus ook een nadeel zit wordt duidelijk in het volgende filmpje.
Een sprookje: Lang, lang geleden werd er een kudde elanden verhuisd van Rusland naar Duitsland. In hun oorspronkelijke leefgebied hadden ze veel te lijden van wolven. In hun nieuwe territorium ontbraken die. Het zou de kudde dus goed gaan. Dat gebeurde echter niet. De kudde werd kleiner; er werden dode elanden gevonden. Onderzoek vond plaats. Klimaat, voedsel, het terrein bleken geen oorzaak. Ook het onderzoek aan de kadavers leverde geen oplossing.
Is het voor Nederland, kennisland wel nodig om zelf wetenschappelijk onderzoek te doen? Kun je het niet gewoon overnemen? Het wordt toch gepubliceerd?
Zo lijkt het in de wetenschappelijke wereld niet te werken.
Vorige maand op “De middag van het hoorcollege” in de Rode Hoed met als thema “Het nut van de wetenschap”, was het antwoord duidelijk
Ken de zwakheid van de ander, want een man die alleen maar goed is en doet is kwetsbaar in een slechte wereld. Bindt ministers aan je met gunsten en deel succes, als je niet kunt winnen met de wet doe het dan met een leger, het is soms veiliger gevreesd te zijn dan geliefd, zorg voor een goede reputatie.
Maar ook: vecht succesvolle oorlogen, doe recht aan de wetten, zie er goed uit, houdt een exclusief hof, bevorder kunst en handel.
Piekeren is de verkeerde kant op fantaseren… en dus alleen maar mogelijk voor mensen met een levendige fantasie en een goed voorstellingsvermogen.
Ik las hem op het station van Schiedam. Daar hing hij groot aan de muur. Een prachtig voorbeeld.
Valkuil van veel beginnende managers is dat ze teveel zelf blijven doen. Ze hebben wel een nieuw vak maar zoeken vaak onbewust de veiligheid van de activiteiten van hun oude vak. Of ze hebben het idee dat ze het beter kunnen dan hun medewerkers. Er is zo te weinig tijd voor hun managementtaken en ze nemen hun plaats als leidinggevende niet in. Lastig voor henzelf en voor hun medewerkers.
Ontwikkeling is verandering. En verandering is het winnen van het nieuwe en tegelijkertijd afscheid nemen en verlies van het oude. Verlies is zo altijd een thema in coaching en organisatie verandering.
Twee zelfstandige afdelingen worden samengevoegd en verliezen hun leidinggevende. De nieuwe afdeling valt nu direct onder de COO.
Een directeur die re-integreert na een periode van ernstige ziekte waarin zij ook is gescheiden. Een sterke vrouw die een jaar lang heeft gestreden voor haar gezondheid en haar leven.
Sámen werken naar een doel.
Het afgelopen jaar ben ik in steeds ingewikkelder situaties in steeds meer verschillende type organisaties om een bijdrage gevraagd. Ingewikkeld zowel in complexiteit als niveau in de organisaties. Moeizame re-integratietrajecten, loopbaancoaching na plotseling ontslag, management coaching, complexe conflicten etc.
Ik ben daar erg blij mee. Tegelijkertijd betekent het dat ik mijn rol en positie en mogelijkheden steeds duidelijker moet maken om de verwachtingen rond mijn bijdrage realistisch te houden.
Natuurlijk staat vast dat er managers zijn die steken laten vallen; het zijn geen heiligen. Kets de Vries bijv. schrijft indringend over de dynamiek van macht en management in organisaties en waar dat toe kan leiden. Met titels als “Worstelen met de demon”, “Op leven en dood in de directie kamer” en “Organisaties op de divan” is wel duidelijk dat ook de directeur een mens is met kwaliteiten en de daarbij horende valkuilen. Goed om te weten.
Sociale partijen en een beroepsvereniging in de zorg hebben besloten een kwaliteitsregister op te richten. De beroepsvereniging had de wens dit te doen met een stichting die ook kwaliteitsregisters van andere beroepsgroepen in de zorg beheert. De sociale partijen willen echter graag een rol in en invloed op het register.
Over leiderschap. Een leider zou kalm en assertief moeten zijn en zorgen dat zijn medewerkers gewoon hun ding kunnen doen.
Voor honden geldt dat zeker.
De flaptekst van “Het grote drijfverenboek”:
“Wat zijn uw drijfveren? Stelt u harmonie voorop, of juist het resultaat? Zoekt u nieuwe ervaringen of juist zekerheden? Het boek gaat over drijfveren. Hoe werken ze, welke invloed hebben ze op ons functioneren en het belangrijkste, hoe zet u ze zo effectief mogelijk in?
Niet alleen individuen maar ook groepen en organisaties hebben hun eigen drijfveren patronen.
Een conflict legt lam, verstart, beweegt. Tegelijkertijd is een conflict meer dan een lastige situatie, meer dan een verstoring van de normale gang van zaken, meer dan een emotionele uitbarsting. Een conflict is een symptoom van iets dat niet lekker zit. Een conflict speelt tussen mensen maar ook in een context en vaak spelen ze beide een rol. Een conflict is een boodschap en in het vinden van die boodschap ligt de oplossing.
1995: Management is nog geen wetenschap
2011: Is management een wetenschap?
1995, bij het vak organisatiekunde werd het me snel duidelijk: management is een nog onvolwassen toegepaste wetenschap. Het werd vergeleken met de wel al tot de status van wetenschap gerekende geneeskunde: de arts die de verbinding legt tussen de algemene kennis en het specifieke geval en dan zijn aanpak kiest.
Een interim manager: “Ik leer vanuit verlangen, niet meer uit ontevredenheid. Dat was vroeger, toen wilde ik groot worden. Ik kon nog niet genoeg en was daarover ontevreden. Wilde daar vandaan en me ontwikkelen tot volwassene in het leven en in mijn werk. Daarna kwam het verlangen en wilde ik niet ergens vandaan maar ergens naar toe. En dat verlangen gaat nooit meer over”.
Ik las het boek Nestgeuren van Piet Weisfelt. Nestgeuren is een boek met een titel die de lading mooi dekt. Hij beschrijft de ontwikkeling en dynamiek van de relatie tussen ouders en kinderen, en wat volwassen meenemen uit hun jeugd.
Hij gaat daarbij uit van een aantal veronderstellingen:
Steeds meer onderzoek bevestigt dat de verschillen in ons gedrag per situatie groot zijn t.o.v. de individuele gedragsverschillen tussen mensen in dezelfde situatie.
Een mooi voorbeeld van de kracht van de opstelling zag ik ooit in een reclamefilmpje. Ik ben al lang vergeten wat het doel ervan was. Er staat een man in een drukke kroeg en vraagt iemand die hij niet kent…
Die keuze lijkt simpel: onderstaand plaatje lijkt het antwoord meteen te geven. Zouden we niet allemaal mindful moeten willen leven? Lekker rustig. Geen last meer van gedoe in ons hoofd of lastige emoties.
Mindful leven is immers een prachtige manier om je gemoedsrust te vinden in heftige tijden én het schept daarmee ruimte in je hoofd, lijf en leven om je te richten op de dingen die er voor jou toe doen.